تفسیر سوره مجادله آیه 8أَلَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَي ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَيَتَنَاجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَإِذَا جَاؤُوكَ حَيَّوْكَ بِمَا لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ وَيَقُولُونَ فِي أَنفُسِهِمْ لَوْلَا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِمَا نَقُولُ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمَصِيرُ (8)آيا نظر نكردى به كسانى كه از نجوا نهى شدند سپس به آنچه نهى شده، بازگشته و براى گناه و ستم و نافرمانىِ پيامبر با يكديگر نجوا مى كنند و (با اين حال) هنگامى كه سوى تو مى آيند، كلماتى براى تحيّت وسلام (وخوش آمد) بكار مى برند كه (حتى) خدا با آن تو را تحيّت و سلام نگفته است و در بين خودشان مى گويند: (اگر اين مرد پيامبر است) پس چرا خداوند ما را به سبب آنچه مى گوئيم عذاب نمى كند؟ جهنم براى آنان كافى است كه وارد آن مى شوند، پس چه بد سرانجام و جايگاهى است.
در آيه قبل خوانديم كه هر چند نفر با هم نجوا كنند، خدا نزد آنان حاضر است و سخن آنها را مى شنود. اين آيه نمونه اى از نجوا را بيان مى كند كه نجواى مخالفان درباره مخالفت با پيامبر است.
«يصلونها» از «صلى» به معناى واردكردن به جايى براى سوزاندن و گداختن است.(16)
انسان به تدريج مرتكب گناهان بزرگتر مى شود:
« اِثم »، گناه فردى است مثل شرب خمر.
« عدوان »، تجاوز به حقوق ديگران است.
« معصيت الرسول »، مخالفت با فرمان هاى اجتماعى و حكومتى رهبر الهى است كه براى مصالح مسلمانان صادر مى فرمايد.(17)
-----
16) تفسير الميزان.
17) تفاسير الميزان و نمونه.
چاپلوسى و تملّق و تعريف بيش از اندازه،
از نشانه هاى نفاق است. «حيّوك بما لم يحيّك به اللّه»