اعتیاد اینترنتی و تنظیم هیجانی: اعتیاد فضای مجازی 2020
پژوهشگران دانشگاه خوارزمی ایران در پژوهشی پیمایشی که به تازگی منتشر شده، به بررسی عوامل موثر در اعتیاد اینترنتی و تنظیم هیجانی اعتیاد به فضای مجازی پرداختند.
مبانی نظری اعتیاد اینترنتی
منظور از اعتیاد اینترنتی و در کل اعتیاد به فضای مجازی آن است که فرد بیش از 2.5 ساعت در روز را صرف استفاده از فضای مجازی (تلویزیون، انواع فیلم، گوشی، تبلت، اینترنت و ...) نماید. در صورتی که نتواند این فعالیت رو به طور مداوم و روزانه انجام دهد، علایمی همچون بی قراری، برانگیختگی، پرخاشگری، ولع و میل شدید به استفاده از فضای مجازی در وی ایجاد شود. این علایم در روانپزشکی و روانشناسی با نام سندرم ترک شناخته می شوند.
بررسی های صورت گرفته در حوزه اعتیاد اینترنتی نشان می دهد، این الگوی رفتار اعتیادی منجر به انواع مشکلات جسمانی و روانی می شود.مهم ترین عوارض اعتیاد به فضای مجازی عبارتند از:
- رفتارهای وسواس گون استفاده از فضای مجازی
- پرخاشگری
- نشانه های خشونت
- تغییرات در شخصیت
- کاهش عواطف
- بی فعالی
- اختلالات یادگیری
- بلوغ زودرس
- اختلال سلوک
- رفتارهای ضد اجتماعی
- کاهش توانمندی شناختی تفکر عاقلانه
- افزایش نزاع با خانواده، دوستان و معلمان/اساتید
- افزایش درگیری با کارفرمایان و همکاران
- خستگی
- کاهش/ افزایش وزن
- افت عملکرد شغلی
- افت عملکرد تحصیلی
- انواع اختلالات اضطرابی
- سردرگمی و بلاتصمیمی
روش پژوهش اعتیاد اینترنتی و تنظیم هیجانی
در این پژوهش پیمایشی ۴۱۳ داوطلب دانشجو شرکت نموده و پرسشنامه‌های اطلاعات جمعیت شناختی، اعتیاد اینترنتی، مشکلات تنظیم هیجانی، فراشناخت، و تحمل دیسترس را تکمیل نمودند.نتایج پژوهش اعتیاد اینترنتی و تنظیم هیجانی
- مشکلات هیجانی بواسطه مشکلات فراشناختی و کمی تحمل دیسترس، منجر به افزایش اعتیاد اینترنتی می‌شوند.
- ناتوانی در مدیریت‌استرس تاثیر مستقیمی بر افزایش اعتیاد به فضای مجازی دارد.
- مشکلات کنترل هیجانی، تاثیر مستقیم بر افزایش اعتیاد اینترنتی دارد.
راهبردهای کارکری پژوهش اعتیاد اینترنتی و تنظیم هیجانی:
- اعتیاد به فضای مجازی یکی از معضلات قرن حاضر است که متاسفانه در کودکان و نوجوانان رو به افزایش است.
- در گام نخست مواجهه با اعتیاد به فضای مجازی، لازم است برای خانواده‌ها آموزش‌هایی در حوزه سواد رسانه‌ای ارائه شود. بسیاری از والدین میزان دانشی به مراتب کمتر از فرزندانشان در حوزه تکنولوژی IT دارند.
- در بسیاری از موارد، مشکلات پایه اختلات ناشی از استرس و اضطرابی منجر به استفاده از فضای مجازی بعنوان یک مکانیزم دفاعی می‌شود.
- آموزش مهارتهای دهگانه زندگی بویژه مدیریت استرس و مدیریت هیجانی کمک شایانی به کاهش اعتیاد اینترنتی خواهد کرد.
- آموزش مدیریت زمان، در کنار مهارتهای دهگانه زندگی، نقش قابل توجهی در بهبود مدیریت استفاده از فضای مجازی در خانواده و افراد دارد.
Abstract
Objective
Given the relevance of problematic Internet use (PIU) to everyday life, its relationship to emotional dysregulation and the importance of metacognitions and distress intolerance in process and intermediaries research, this study examined which of metacognitions and distress intolerance acts as an intermediary between emotional dysregulation and PIU.
Methods
In the current study, 413 undergraduate students from the University of Tehran, Iran (202 females; mean age = 20.13) voluntarily completed a questionnaire package which included the Internet Addiction Test (IAT), Difficulties in Emotion Regulation Scale (DERS), Metacognitions Questionnaire 30 (MCQ-30(, and Distress Tolerance Scale (DTS).
The data were then analyzed using structural equation modeling by LISREL software.
The data were then analyzed using structural equation modeling by LISREL software.
Results
Significant correlations were found between PIU and emotional dysregulation and both distress intolerance and metacognitions (P < 0.001).
Structural equation modeling and path analysis results fit well to the data (χ2/df = 1.73; p < 0.001; RMSEA = 0.05; SRMR = 0.04; CFI = 0.97; NFI = 0.95).
The results of the mediational model indicated that emotional dysregulation has an indirect impact via metacognition (β = 0.31; SE = 0.02) and distress tolerance (β = − 0.60; SE = 0.03) on PIU.
The analysis also revealed a significant direct impact of emotional dysregulation on PIU, although this impact is much less than the indirect impact. The variables in this model accounted for 62% of the variance in participants' PIU levels.
Structural equation modeling and path analysis results fit well to the data (χ2/df = 1.73; p < 0.001; RMSEA = 0.05; SRMR = 0.04; CFI = 0.97; NFI = 0.95).
The results of the mediational model indicated that emotional dysregulation has an indirect impact via metacognition (β = 0.31; SE = 0.02) and distress tolerance (β = − 0.60; SE = 0.03) on PIU.
The analysis also revealed a significant direct impact of emotional dysregulation on PIU, although this impact is much less than the indirect impact. The variables in this model accounted for 62% of the variance in participants' PIU levels.
Conclusion
The results of this study provide evidence for the impact of emotional dysregulation on PIU through metacognitions and distress intolerance.
Also, these findings emphasize that distress intolerance has a more significant mediating role than metacognition in the relationship between emotional dysregulation and PIU.
Also, these findings emphasize that distress intolerance has a more significant mediating role than metacognition in the relationship between emotional dysregulation and PIU.
منبع: وب سایت رسمی انستیتو رزا مایند IPBSES